
۳۰ مرداد۱۴۰۴-کانون حقوق بشر ایران
شرایطی که بیش از ۶۰ زن زندانی سیاسی در زندان قرچک ورامین در محیطی تنگ و غیربهداشتی نگهداری میشوند، وزارت خارجه آمریکا وضعیت زندانهای ایران را «نمونهای از بدرفتاری سیستماتیک» خواند.
کانون حقوق بشر ایران، پنجشنبه ۳۰ مردادماه ۱۴۰۴ – زندان قرچک ورامین بار دیگر به صدر خبرها بازگشته است؛ جایی که بیش از ۶۰ زن زندانی سیاسی در شرایطی غیرانسانی و به دور از هرگونه معیار حقوق بشری، روزهای طاقتفرسای خود را سپری میکنند.
طی سه هفته اخیر، ویروسی ناشناخته میان زندانیان شیوع یافته و علائمی چون استخواندرد شدید، گرفتگی صدا، عفونت و گلودرد کشنده، ضعف جسمانی و کمبود شدید اکسیژن، وضعیت آنان را وخیمتر کرده است.
شرایط غیرقابل تحمل در بند زنان قرچک
این زنان که تابستان سال ۱۴۰۴ بهطور ناگهانی از زندان اوین به قرچک منتقل شدند، اکنون در بند موسوم به «باشگاه» نگهداری میشوند؛ بندی که نه تنها فاقد تهویه و استانداردهای بهداشتی است بلکه محل تجمع موشها و حشرات نیز شده است. ازدحام بیش از ۶۰ زندانی در تنها هفت اتاق کوچک و یک راهروی باریک، نبود تخت کافی که بسیاری را وادار به خوابیدن روی زمین کرده، و تنها سه حمام و سه توالت برای همه، نمونهای آشکار از شرایطی است که حتی در چارچوب قوانین داخلی ایران نیز مصداق «رفتار غیرانسانی» محسوب میشود.
محکومیت بینالمللی
وزارت خارجه آمریکا روز سهشنبه ۲۸ مرداد در بیانیهای رسمی، زندانهای ایران از جمله زندان قرچک ورامین را «نمونهای از بدرفتاری سیستماتیک» خواند. در این بیانیه، به کمبود آب آشامیدنی سالم، فقدان خدمات درمانی، شرایط غیربهداشتی، شکنجه روانی، رفتار خشونتآمیز مأموران و ازدحام بیش از حد اشاره شده و خواستار دسترسی زندانیان به مراقبتهای پزشکی فوری و نظارت مستقل بر زندانها گردید.
نمونههایی از وضعیت بحرانی زندانیان
در میان این زنان، شمار قابل توجهی با بیماریهای جدی دست و پنجه نرم میکنند:
- آذر کروندی: مبتلا به بیماری قلبی و دیسک گردن، بدون هیچگونه دسترسی به خدمات درمانی.
- مولود صفایی: نیاز فوری به جراحی فتق دیافراگم، اما همچنان محروم از انتقال به بیمارستان.
- پروین میرآسان و مریم بانو نصیری: هر دو درگیر بیماریهای مزمن و ناتوانکننده، بدون رسیدگی پزشکی.
- چند زندانی سالمند: که شرایط طاقتفرسا را به سختی تحمل کرده و هر روز با خطر فروپاشی جسمی مواجه هستند.
این محرومیتها مصداق بارز نقض ماده ۱۰ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی است که بر لزوم رفتار انسانی و احترام به کرامت زندانیان تأکید دارد.
خلف وعدههای مکرر درباره بازگشت به اوین
با وجود اعلام آمادگی زندان اوین برای پذیرش دوباره این زندانیان، وعدههای مسئولان در خصوص بازگرداندن آنان بارها به تعویق افتاده است. خانوادههای این زندانیان معتقدند که این تعلل، اقدامی تنبیهی و انتقامجویانه است؛ تلاشی برای شکستن روحیه و مقاومت زنانی که به جرم آزادیخواهی و فعالیت سیاسی، پشت میلهها گرفتار شدهاند.
بحران غذا و آب؛ فشار مضاعف بر زندانیان
در کنار کمبود امکانات بهداشتی و پزشکی، زنان زندانی قرچک با فشار مضاعف ناشی از بحران غذایی نیز روبهرو هستند. به دنبال قطعی آب و برق در روز دوشنبه ۲۷ مرداد، مسئولان زندان از پخت و توزیع غذا خودداری کردند. این تصمیم، بسیاری از زنان را که توان مالی خرید غذا از فروشگاه زندان را ندارند، در شرایط گرسنگی و ضعف شدید جسمانی قرار داد. چنین اقدامی آشکارا با ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی که در ماده ۷ میثاق حقوق مدنی و سیاسی آمده، در تضاد است.
اعتراض نهادهای حقوق بشری
سازمانهای حقوق بشری بار دیگر نسبت به این وضعیت فاجعهبار هشدار دادهاند. آنان با ابراز نگرانی شدید، خواستار انتقال فوری زندانیان سیاسی زن به مکانی مناسب، دسترسی به دارو و خدمات درمانی و رعایت اصل کرامت انسانی شدند. کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل نیز پیشتر نسبت به زندان قرچک ورامین هشدار داده و آن را یکی از بدترین زندانهای زنان در جهان توصیف کرده بودند.
-
نقض آشکار حقوق بشر
آنچه امروز در زندان قرچک ورامین میگذرد، نه تنها نقض حقوق اولیه زندانیان بلکه بیاعتنایی آشکار به قوانین بینالمللی و حتی آییننامههای داخلی ایران در خصوص حقوق زندانیان است.
- نقض ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر: حق حیات و امنیت اشخاص.
- نقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی.
- نقض ماده ۱۰ میثاق حقوق مدنی و سیاسی: لزوم رفتار انسانی با همه زندانیان.
- نقض اصل تفکیک جرائم: نگهداری زنان زندانی سیاسی در کنار مجرمان عادی.
ضرورت اقدام فوری
شرایط امروز زندان قرچک ورامین تنها یک بحران داخلی نیست؛ بلکه نشانهای از سیاست سیستماتیک سرکوب و تحقیر در ساختار زندانهای دیکتاتوری حاکم است. تداوم این وضعیت میتواند به فاجعه انسانی منجر شود. خانوادهها و فعالان حقوق بشر از جامعه جهانی، بهویژه سازمان ملل و اتحادیه اروپا، خواستهاند تا با اعمال فشارهای دیپلماتیک و حقوقی، این حکومت را وادار به رعایت تعهدات بینالمللی خود کنند.
زنان زندانی سیاسی در زندان قرچک ورامین امروز بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر مرگ خاموش قرار دارند. سکوت در برابر این شرایط، به معنای چشمپوشی از نقض آشکار کرامت انسانی و تداوم رنج زنانی است که جرمشان تنها ایستادگی بر سر آرمان آزادی و عدالت بوده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر